مغز پرندگان چگونه تکامل یافت؟

به گزارش Archaeology News Network، یک تیم بین المللی متشکل از زیست‌شناسان تکاملی و دیرین‌شناسان با استفاده از مجموعه‌ای گسترده از حجم مغز دایناسورها، پرندگان منقرض شده از جمله آرکئوپتریکس (Archeopteryx) و ماهی گیرک بزرگ (Great Auk) و همچنین استفاده از پرندگان مدرن، تکامل مغز در پرندگان را بازسازی کردند.

این مطالعه که به صورت آنلاین در مجله‌ی Current Biology منتشر شد، نشان می‌دهد که پیش از انقراض گسترده در پایان دوره‌ی کرتاسه، پرندگان و دایناسورهای غیر پرنده نسبتا دارای اندازه‌ی مغزی مشابهی بودند. پس از انقراض، رابطه‌ی بین اندازه مغز با اندازه بدن به‌طور چشمگیری تغییر کرد. زیرا برخی از گونه‌های پرندگان تحت تابش انفجاری قرار گرفتند تا فضای زیست‌محیطی را که توسط گروه‌های منقرض شده خالی شده بود را مجدد اشغال کنند.

دکتر دانیل کسپکا (Daniel Ksepka) استاد علوم در موزه بروس و نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: “یکی از شگفتی‌های بزرگ این بود که انتخاب اندازه‌ی کوچک بدن در پرندگان تبدیل به یک عامل اصلی در تکامل پرندگان با مغزهای بزرگ شد. بسیاری از پرندگان موفق توانستند روند تکاملی را با کوچک شدن اندازه‌ی بدن و مغزهای نسبتا بزرگ طی کنند، در حالی‌که اندازه‌ی مغز آن‌ها نزدیک به اندازه‌ی مغز اجدادشان باقی مانده است”.

به منظور درک چگونگی تغییر مغز پرندگان، گروهی متشکل از 37 دانشمند از داده‌های سی‌ تی اسکن صدها پرنده و دایناسور، جهت ایجاد مدل‌های مغزی بر اساس شکل حفره‌ی جمجمه، استفاده کردند. در کنار این داده‌ها، همچنین آن‌ها از یک پایگاه اطلاعاتی غنی که شامل داده‌های اندازه‌گیری مغز پرندگان مدرن بود نیز استفاده کردند. آن‌ها در نهایت رشدسنجی اندازه مغز را متناسب با اندازه بدن پرنده مورد بررسی قرار دادند.

دکتر امی بالانوف (Amy Balanoff)، از دانشگاه جانز هاپکینز گفت: “هیچ مرز مشخصی بین مغز دایناسورهای پیشرفته و پرندگان اولیه وجود ندارد. پرندگانی مانند شترمرغ و کبوتر دارای همان اندازه‌ی مغزی هستند که شما از دایناسور تروپودا (theropod ) با همان اندازه بدن انتظار دارید. در حقیقت، برخی گونه‌ها مانند موآ (moa) دارای مغزهای کوچکتر از حد انتظار هستند.”