نگاهی به اسرار ساختارهای سنگی در صحاری عربستان سعودی

دکتر کندی همچنین نگاهی دقیق‌تر به حدود ده‌ها  سازه‌ی «بادبادک»  شکل، که برای اولین بار توسط خلبانان در دهه 1920 در خاورمیانه شناسایی شده‌اند، داشت. دکتر کندی بیش از 900 مورد از آن‌ها را در منطقه حرﮤ خيبر در عربستان سعودی شناسایی کرده است.

از بالا، آن‌ها شبیه بادبادک‌هایی با رشته و دم، و غالباً بسیار بزرگ هستند و تعداد زیادی از آن‌ها بیش از 400 متر  طول دارند. باستان‌شناسان فکر می‌کنند که سازه‌های بادبادکی، حصاری برای شکار غزال، بوده است، جایی که شکارچیان برای شکار آن‌ها بیرون می‌آیند. بعضی اوقات، چند سازه‌ی بادبادک شکل با هم همپوشانی دارند، به طوری که اگر حیوانات از یک انتهای قیف مانند آن (تله) گذشتتند ، در دیگری گرفتار می‌شوند. دکتر کندی گفت: «در واقع راه فراری وجود نداشته.»

به گفته دکتر کندی، ساختارهایی که در عربستان سعودی شناسایی شده، بهتر از نمونه‌های اردن ساخته شده‌اند. وی از دقت خطوط مثلث‌ها و سوراخ‌های کلید ابراز شگفتی کرد، و گفت «گویی سازندگان به جای انتخاب تصادفی سنگ‌ها، نمونه‌‌های مسطح خاصی را انتخاب کرده‌اند.

مثلث‌ها متساوی‌الساقین بوده و به نظر می‌رسد که قصد  اشاره به چیزی را دارند. بعضی اوقات آن‌ها به سازه‌ای شبیه به چشم گاو که حدودا 4 تا 40 متر از آن فاصله داشتند، متصل می‌شدند.

همچنین چندین سازه به شکل سوراخ کلید وجود داشت که گاهی اوقات در کنار هم قرار گرفته بودند. دایره‌ی سوراخ‌های کلید معمولا شبیه به حلقه‌های کامل بودند و دیواره‌ی آن‌‌ها تقریباً یک متر ارتفاع داشتند.

این ساختارها ممکن است با اهداف تدفینی یا سمبلیک ایجاد شده باشند. دکتر کندی هیچ‌کدام از سازه‌هایی مورد مطالعه را با  رادیوکربن، قدمت‌گذاری نکرد، اما گفت که گروه‌های بعدی باید تجزیه و تحلیل، و مطالعات دقیق‌تری انجام دهند. وی گفت: «بسیار حائز اهمیت است که شخصی به صورت جدی و مستمر پیگیری مطالعه این سازه‌ها باشد.»

دکتر کندی از طرف عمر المدني، مدیر اجرایی کمیسیون سلطنتی استان العلا، که برای حفاظت از مکان‌های زمین‌شناسی، تاریخی، و باستان‌شناسی این کشور تشکیل شده، دعوت شده است. او گفت: «دکترکندی سال‌های زیادی را صرف عکس‌برداری از تصاویر Google Earth کرده است، و ما توانستیم او را به مکان‌های مورد مطالعه دعوت کنیم.» او افزود: دکتر کندی برای ما نوشت: «فکر کردن در مورد چگونگی زندگی در شبه جزیره عربستان و تلاش برای تصور چگونگی شکار، زندگی و دفن مردگان بسیار پیچیده است.»

 دون بویر که دکتر کندی را همراهی می‌کند گفت: «دیدن آن تصاویر ماهواره‌ای یک چیز است و دیدن آن از پنجره هلیکوپتر آن هم از ارتفاع 100 متری یک چیز کاملا متفاوت است.»

آقای بویر در سن 70 سالگی دکترای خود را در زمینه زمین‌شناسی و هیدرولوژی به پایان می‌رساند. وی می‌گوید: «فکر می‌کنم تمام وقت آن بالا بودم. و به قدری جالب بود که از وصف خارج است.»

باستان‌شناسانی که در این پروژه مشارکت نداشتند، آن را گامی به جلو در پیش نمایش تاریخ غنی و پیچیده شبه جزیره عربستان نامیدند.

هوو گروت، باستان‌شناس دانشگاه آکسفورد ، گفت که تصاویر جدید بسیار مهم بوده‌اند و می‌توانند کمک کنند تا نشان دهند چگونه جوامع بشری منظره طبیعی را تغییر داده‌اند.

وی افزود: «اکنون چالش ما  مدیریت انجام کار و تحقیق بر روی زمین است.» مایکل پتراگلیا، باستان‌شناس انستیتوی علوم تاریخ بشر ماکس پلانک، نیز با این نظر موافق است. وی گفت: «آنچه که بسیار مهم است انجام بررسی زمینی و کاوش‌های تکمیلی است. در غیر این صورت، اماکن باستانی غالباً اسرارآمیز و مبهم به نظر می‌رسند.» وی افزود: «اکنون وظیفه بزرگ و دشوار ما این است که چنین ساختارهایی را در زمین مستند سازیم تا عملکرد آن‌ها را بررسی کرده و زندگی انسان را درک کنیم.»