رژیم غذایی روباه، بیانگر تاثیر انسان بر اکوسیستم در 42000 سال گذشته است.
رژیم غذایی روباه، بیانگر تاثیر انسان بر اکوسیستم در 42000 سال گذشته است.
براساس مطالعه‌ی کریس باومن (Chris Baumann) و همکارانش از دانشگاه توبینگن آلمان (University of Tübingen, Germany)، رژیم غذایی روباه در دوران باستان متاثر از دخالت انسانی بوده‌است و این گوشتخواران کوچک ممکن است بیانگر فعالیت‌های انسانی در گذر زمان باشند.
Heritage Daily، روباه،ها عاشق پسماندها هستند. در بین حیوانات وحشی، روباه‌ها از باقی‌مانده غذای شکارچیان بزرگتر مثل خرس‌ها و گرگ‌ها تغذیه می‌کنند، اما هرچقدر روباه‌ها نزدیک‌تر به تمدن‌های انسانی زندگی کنند، رژیم غذایی آنها بیشتر از باقی‌مانده غذای انسان‌ها خواهد بود. در این مطالعه باومن و همکارانش با فرض اینکه این ارتباط رژیم غذایی، به دوران باستان باز می‌گردد، اظهار کردند ممکن است روباه‌ها نشانگر خوبی از تاثیر انسان در گذشته باشند.
این محققین نسبت ایزوتوپ‌های کربن و نیتروژن بین بقایای مختلفی از روباه گیاه‌خوار، روباه گوشت‌خوار عظیم‌الجثه، روباه قرمز، و روباه قطبی را از سایت‌های باستان‌شناسی در جنوب غربی آلمان و متعلق به دوران پارینه سنگی میانی مقایسه کردند.
در سایت‌های با قدمت بیشتر از 42000 سال، زمانی که نئاندرتال‌ها کم‌کم در منطقه ساکن می‌شدند، رژیم غذایی روباه‌ها شبیه گوشتخواران بزرگ همان منطقه بود. ولی در سایت‌های با قدمتی کمتر، همزمان با سکونت انسان‌های اولیه (Homo sapiens) در منطقه، روباه‌ها از رژیم خاص‌تری که بیشتر شامل گوزن شمالی بود تغذیه می‌کردند، در حالی که این گوزن‌ها بسیار بزرگتر از آن بودند که روباه‌ها آنها را شکار کنند و همچنین این گوزن‌ها مشخصا شکار انسان اولیه در آن زمان بوده‌اند.
این نتایج نشان می‌دهند در دوره پارینه‌سنگی میانی، این روباه‌ها رژیم غذایی خود را از پس‌مانده شکار حیوانات بزرگ منطقه به باقی‌مانده غذای انسان‌ها تغییر دادند. این نشانگر وابستگی رژیم غذایی روباه به غذای انسان در طول 42000 سال است. این محققین اظهار کردند که با مطالعات بیشتر درباره ارتباط غذایی انسان و روباه، رژیم غذایی روباه دوران باستان می‌تواند در نقش انسان بر اکوسیستم در طول زمان موثر باشد.
محققین همچنین اضافه می‌کنند: «بازسازی رژیم غذایی روباه عصر یخبندان نشان داده‌است که اولین انسان‌های مدرن روی اکوسیستم منطقه در 40000 قبل تاثیر داشتند. هرچقدر جمعیت انسان‌ها در منطقه معینی بیشتر شده، رژیم غذایی روباه‌ها هم به غذای آنها وابسته‌تر شده‌است.»
