کشف قدیمی‌ترین فسیل‌های میمون در خارج از آفریقا

به گزارش HERITAGE DAILY، بر اساس تحقیقات یک تیم بین‌المللی، کشف سه نمونه فسیل از معدن لیگنایت (lignite) در جنوب شرقی شهر یونن (Yunnan) چین با قدمت ۶.۴ میلیون ساله حاکی از آن است در آسیا، میمون‌ها هم‌زمان با ایپ‌ها زندگی می‌کردند و احتمالاً اجداد برخی از میمون‌های امروزی این منطقه‌اند.

نینا جی. یبلانسکی (Nina G. Jablonski) استاد انسان‌شناسی دانشگاه اون پیو (Evan Pugh) ایالت پن (Penn) می‌گوید: «این کشف بسیار حائز اهمیت است، زیرا این نمونه‌ها از قدیمی‌ترین فسیل‌ میمون‌های خارج از آفریقا هستند. آن نزدیک به و یا عملاً جد بسیاری از میمون‌های امروزی آسیای شرقی است. یکی از جالب‌ترین نکات از منظر دیرین‌شناسی، حضور این میمون در همان مکان و همان زمانی است که ایپ‌های کهن در آسیا وجود داشتند».

یبلانسکی و همکار قدیمی‌اش زی پینگ جی (Xueping Ji) از بخش دیرین انسان‌شناسی، موسسۀ آثار فرهنگی و باستان‌شناسی یونن از جمله محققانی بودند که فسیل‌های کشف شده از معدن لیگنایت شویتنگبا (Shuitangba lignite mine) مطالعه کردند. آن‌ها در شمارۀ اخیر مجلۀ تطور انسان گزارش دادند که «آرواره و قسمت بالای استخوان ران (mandible and proximal femur) در مجاورت یکدیگر پیدا شده و احتمالاً متعلق به یک فرد اند». همچنین کمی پایین‌تر، استخوان پاشنۀ پای چپ کشف شد که توسط دیونسیوس یولاتاس (DionisiosYoulatos)از دانشگاه ارسطو تسولونیکی (Aristotle University of Thessaloniki) یونان، در مقالۀ دیگری گزارش شد که البته آن نیز متعلق به گونۀ یکسانی از میمون مزوپیتکوس پنتلیکوس (Mesopithecus pentelicus ) است.

یبلانسکی گفت: « اهمیت استخوان پاشنه این است که نشان می‌دهد میمون جهت حرکت سریع و در عین حال قدرتمند هم بر روی زمین و هم بر روی درخت به خوبی انطباق یافته است. بدون شک این تطبیق‌پذیری حرکتی به موفقیت گونه‌ها در پراکندگی آن‌ها در طول مسیر‌های جنگلی از اروپا به آسیا کمک کرده است».

به گفته محققان استخوان فک پایین و قسمت فوقانی استخوان ساق (lower jawbone and upper portion of the leg bone) متعلق به یک میمون ماده است. آن‌ها اظهار می‌کنند که این میمون‌ها احتمالاً «همه فن حریف»[1] بوده اند، زیرا قادر بودند هم بر روی درخت و هم  بر روی زمین حرکت کنند. همچنین بر اساس مطالعات دندانی، آن‌ها قادر به خوردن طیف گسترده‌ای از گیاهان، میوه‌ها و گل‌ها بودند، برخلاف ایپ‌ها که غالباً میوه می‌خورند.

یابلونسکی گفت: «چیزی که در مورد این میمون جذاب است و ما از طریق انسان‌شناسی مولکولی می‌دانیم این است که مانند سایر کولوباین‌ها (colobines) (میمون‌های جهان قدیم)[2] توانایی تخمیر سلولز را دارد. در واقع روده ای شبیه گاو داشته‌اند».

این میمون‌ها گونه‌های موفقی بودند، زیرا قادر به خوردن غذایی با کیفیت پایین و سرشار از سلولز بودند که با تخمیر غذا و استفاده از اسیدهای چرب بعدی که از طریق باکتری در دسترس بود، انرژی کافی را به دست می‌آورند. روشی که توسط حیوانات نشخوار کننده مانند گاو، گوزن و بز استفاده می‌شود.

یابلونسکی گفت: «میمون‌ها و ایپ‌ها اساساً از مواد غذایی متفاوتی استفاده می‌کردند. ایپ‌ها میوه‌، گل‌ و چیزهایی که برای هضم آسان است را می‌خورند، در حالی که میمون‌ها برگ و دانه‌ و حتی اگر بتوانند برگ‌های رسیده را نیز می‌خورند. به دلیل این هضم متفاوت‌، آن‌ها نیازی به نوشیدن آب ندارند و تمام آب خود را از گیاهان بدست می‌آورند».

همچنین این میمون‌ها مجبور به زندگی در نزدیکی منابع آبی نیستند و می‌توانند در تغییرات چشمگیر دوره‌های اقلیمی زنده بمانند.

یابلونسکی گفت: «این میمون‌ها همان‌هایی هستند که در همان بازه زمانی در یونان نیز زندگی می‌کردند.  این نشان می‌دهد که آن‌ها از مکانی در اروپای مرکزی گسترش یافته و پخش شده‌اند و خیلی سریع این کار را انجام داده‌اند. وقتی به این فکر می‌کنید که چه مدت طول می‌کشد تا یک حیوان از طریق بیشه و مناطق جنگلی ده‌ها هزار کیلومتر پراکنده شود، جالب است».

در حالی که شواهدی وجود دارد مبنی بر این که این گونه حرکت خود را از اروپای شرقی آغاز و به خارج از آن رفته است، محققان می‌گویند که الگوهای دقیق آن ناشناخته است، اما آن‌ها از لحاظ تطوری می‌دانند که این پراکندگی سریع بوده است. در اواخر دورۀ میوسن هنگامی که این میمون‌ها در حال خارج شدن از شرق اروپا بودند، ایپ‌ها به‌جز در آفریقا و بخش‌هایی از جنوب شرق آسیا در حال انقراض و یا نزدیک به انقراض بودند.

یابلونسکی گفت: «اواخر میوسن دوره تغییرات چشمگیر محیطی بود». «آنچه در این محوطه با آن روبرو هستیم، تصویر لحظه‌ای جالب از پایان میوسن است که با یکی از آخرین ایپ ها و یکی از راستۀ جدید میمون‌ها کامل می‌شود. این موردی جالب در تطور نخستی‌ها است زیرا گواهی به ارزش تطبیق‌پذیری و سازگاری در محیط‌های متنوع و در حال تغییر است. این نشان می‌دهد که به محض شکل گیری یک فرم کاملا سازگار، موفقیت حاصل می شود و می‌تواند به بن مایه اجدادی بسیاری از دیگر گونه‌ها تبدیل شود.

لینک خبرهای مرتبط:

https://www.heritagedaily.com/2020/10/paleontologists-identify-new-species-ofmosasaur/135779

https://www.heritagedaily.com/2020/10/scientists-reconstruct-beetles-from-the-cretaceous/135776

[1]jacks of all trades.

[2]میمون دنیای قدیم از یک گروه برگ‌خوار که شامل میمون‌های کولوبوس ، لانگورها و میمون‌های برگخوار است.